انجمن علمی علوم سیاسی

(هم‌اندیشی و هم‌افزایی طلاب علوم سیاسی اسلامی)

یادداشت / رخنه‌ی لیبرالیسم در جبهه‌ی انقلاب / دکتر مهدی جمشیدی

۱. برخی نیروهای تجدیدنظرطلب در جبهه‌ی انقلاب، با دیگران ملایم و منعطف و مدارایی‌اند اما انقلابی‌های اصیل را طرد و‌ نفی و سرکوب می‌کنند. اگر آنها بگویند «سوپرانقلابی»، انشقاق ایجاد نکرده‌اند، ولی اگر انقلابی‌های اصیل بگویند «صورتی»، برچسب وحدت‌شکن زده‌اند. سیئات اینان، حسنات آنهاست. 

۲. تعبیر من درباره‌ی اینان، «انقلابی نمایشی» است؛ چون انقلابی‌گری‌شان، از برخی ظواهر و صورت‌ها فراتر نمی‌رود و عمق هویتی ندارد. وانمود می‌کنند که انقلابی‌اند، اما دچار چرخش و دگردیسی شده‌اند. 

۳. شاید اولین برچسب را به این جماعت، شهید بهشتی زد که به آنها گفت «نیروهای بینابینی». یعنی هم این طرف هستند و هم آن طرف. آدم‌های دوشخصیتی که هنوز تصمیم نگرفته‌اند چه باشند.‌

چرا "موضع‌گیری" نمی‌کنیم؟!

  • جناب آقای دکتر مهدی جمشیدی:

۱. ما "شأن علمی" داریم و مداخله در امور "عینی" و "انقلابی"، مخالف وجاهت و منزلت علمی ماست. ما باید فقط به "مبادی بعیده" و "انتزاعیاتِ بریده از واقعیّات" بپردازیم. این مسائل، "سیاسی" هستند و راه "سیاست" از "علم" جداست. اهل علم و پژوهش و معرفت نباید "سیاست‌زده" و "سیاسی‌کار" شود. ما سرگرم مباحثِ "مجرّد" و "انتزاعیِ" خویش هستیم و از "معقولاتِ بی‌خاصیّت"، لذّت می‌بریم. این‌که برای "جامعه" و "حاکمیّت" چه رخ خواهد داد و "نظم اجتماعی" و "هندسۀ سیاسی" به کدام سو خواهد رفت، کمترین ارزشی ندارد. وظیفۀ ما، اندیشه‌ورزی در حوزۀ "مبادی" است و بس.