انجمن علمی علوم سیاسی

واژه‌ی آنارشیسم ریشه در زبان یونانی دارد و ترکیبی از (archos) به معنی سرور، سر، رئیس و حکومت و پیشوند (an) برای منفی کردن می‌باشد. پس می‌توان سروری‌ستیزی یا حکومت‌ستیزی را معادل‌های مناسبی برای این واژه دانست و از لحاظ لغوی آنارشی به معنی «بی‌حکومتی» است.
در زبان فارسی واژهٔ اقتدارگریزی توسط فرهنگستان زبان و ادب پارسی برای معادل آنارشیسم معرفی شده‌است.
آنارشیسم یکی از ایدئولوژی افراطی عصر جدید است که با هر نوع سازمان یا نهادی مخالفت می کند و به ویژه حکومت را به عنوان مظهر تجمع قدرت سیاسی مورد حملات بسیار قرار می دهد.
آنارشیسم به لحاظ مبانی نظری خود کاملا ایدئولوژی ای مدرن است و نحوی اعتراض افراطی فردگرایانه به ماهیت سلطه گرانه زندگی اجتماعی در تمدن مدرن و ایدئولوژی های مارکسیستی و لیبرالیستی است.

آنارشیست ها در ایجاد تشکل های بزرگ سیاسی چندان موفق نبوده اند.

خصایص کلی آنارشیسم و آنارشیست ها:
1- آنارشیسم یک ایدئولوژی مدرن و صورتی از دموکراسی اومانیستی است.
2- آنارشیسم گرایش های پر رنگ سکولاریستی دارد.
3- آنارشیسم با هر نوع سازمان یا ساختار یا نهاد اجتماعی و سیاسی به ویژه جکومت و دولت سر ستیز دارد.
4- مبانی اخلاقی مدون و منظبطی در آنارشیسم وجود ندارد.
5- آنارشیست ها افراد گرفتار بحرانی هستند که از لیبرالیسم و سیوسیالیسم ، به عنوان دو ایدئولوژی اصلی عالم مدرن سرخورده هستند و چون بر مبانی و غایات اومانیستی و خودبینانه پای می فشارند، گرفتار سرگیجه فکری ، بی هویتی و اضطراب تئوریک گردیده اند.
6- آنارشیسم نمودی از ناتوانی ذاتی عقل مدرن در سازمان دهی رابطه ای متوازن میان فرد و جامعه است.